Аудіювання.

Аудіювання.

Skończyły się ferie zimowe. Wróciliśmy do szkoły wypoczęci
i zadowoleni. Józek był u wujka w Zakopanem. Jeździł na nartach
ze swoją kuzynką Marysią. Razem lepili bałwana i rzucali śnieżkami do tarczy, którą zrobił im wujek.

Jasiek nie wyjechał nigdzie na ferie, bo złamał nogę na ślizgawce.
Było mu bardzo smutno, ale koledzy nie zapomnieli o nim
i odwiedzali go w domu. Grali w warcaby i układali puzzle.
Mama Jaśka nauczyła chłopców grać w szachy. Teraz będą mogli brać udział w szkolnym turnieju szachowym.

GODZINA DWUNASTA

            Trudny temat zadała nauczycielka do narysowania: „Moja rodzina”. A Wiesiek tak nie lubi rysować ludzi! Jak tu wykonać zadanie? Narysować na przykład rodzinę przy obiedzie. Kazdy z innej strony stołu... Ale wszystkich?

         Całe popołudnie miał Wiesiek zmarnowane. Aż wreszcie znalazł sposób.  Na drugi dzień w szkole przegladała nauczycielka rysunki dzieci. Na rysunku Wieśka – pokój. Stół, krzesła, kanapa, telewizor, półka na książki. Na ścianach dwa obrazy i duży ścienny zegar. I ... nikogo w pokoju.

         - To ma być rodzina? – dziwi się nauczycielka. – Nie rozumiem.

         - A proszę spojrzeć na zegar? – mówi Wiesiek.

         Nauczycielka kręci głową z niezadowoleniem:

         - Więc cóż z tego, że zegar?

         - A która na nim godzina?

         - Dwunasta. Ale... – i nagle wybucha śmiechem.

         - Więc widzi nauczycielka – tłumaczy Wiesiek – tatus jest o tej porze w fabryce, ja tutaj, w szkole, starszy brat w technikum...

         - Ale twoja mamusia nie pracuje przecież poza domem – mówi nauczycielka. – Powinna być tutaj, na rysunku.

         - Mama – wyjaśnia Wiesiek – gotuje obiad... w kuchni.

                                                                                     (wg M. Rosińskiej)

JAKI JEST MÓJ BRAT?

                I znowu nie wiem, jaki jest mój brat. Czasem wydaje mi się, że jest dobry, czasem, że zły, a czasem nie wiem, co o nim myśleć. Teraz właśnie nie wiem, co o nim myśleć. Zaraz wam opowiem, dlaczego.

            Wczoraj zachorowała mam. Wróciła do domu z gorączką. Wiadomo – grypa. A jak grypa, to trzeba leżeć. Mama jednak unika łóżka jak ognia.

            - Przecież muszę coś zrobić na obiad – tłumaczyła się przed nami.

            - Proszę, niech się mamusia zaraz położy – powiedziałam stanowczo. – Z obiadem jakoś sobie poradzimy.

            Mama poszła do łóżka, a ja zabrałam się do gospodarowania.

            - Adaś! – zwróciłam sie do brata – obierz ziemniaki, ja przygotuję mięso, obiad musi być na czwartą.

            - Przepraszam, co mam zrobić? – spytał Adaś i zrobił niemądrą minę.

            - Pomalować się na zielono i wskoczyć na choinkę – rzuciłam ze złością.

            - Już się robi! – rzekł Adaś i wsadził nos w książkę.

            Z pokoju doleciał głos mamy.

            - Znowu się kłócicie? – spytała z wyrzutem.

            - Nie kłócimy się – upokoiłam mamę. – Adaś już obiera ziemniaki.

            Adaś westchnął, odłożył książkę i sięgnął po koszyk z ziemniakami. Nie miał, biedaczek, innego wyjścia.

            Po obiedzie odbyłam z nim poważną rozmowę.

            - Rozumiesz chyba – powiedziałam – że musimy się jakoś podzielic pracą. Ja jutro przygotuję obiad, a ty sprzątniesz mieszkanie.

            - Ani mi się śni – odpowiedział Adaś. – Sprzątanie to babska robota.

            Ruszyło mnie.

1 травня 2004 року, разом із 9-а іншими державами, Польща стала членом Спільноти. Ґроно країн ЄС збільшилося з 15 до 25 країн. Це було найбільше розширення в історії ЄС. Нині до Євросоюзу належать 28 країн.

В 2004 році поляки вступили до ЄС разом із Кіпром, Чехією, Естонією, Литвою, Латвією, Мальтою, Словаччиною, Словенією, Угорщиною. Цього дня на площі Пілсудського у Варшаві, за участі президента Алєксандреа Кваснєвського відбулося урочисте підняття прапору Європейського Союзу. Натомість, офіційна церемонія розширення структур ЄС відбулася в Дубліні.