Dzień dobry =)   

Літні канікули. Літо: слова та фрази польською мовою

Хто ж не любить літа? Море, сонце, гори, готелі або кемпінг, активний відпочинок або ж цілоденне лежання на пляжі, і найголовніше - відпууустка! Так, літо - безперечно найкраща пора року. 

Сьогодні дуже багато людей вирішують провести свій літній відпочинок за кордоном, зокрема в Польщі. Це і зручно в плані добирання, і дешево, і, що найголовніше - цікаво та весело. Існує безліч варіантів літнього відпочинку в Польщі: на Балтійському морі, в “Країні Тисячі Озер” - Мазурах, в горах, або ж навіть просто у будь-якому місті чи містечку Польщі, яке неодмінно вразить вас своєю історією та архітектурою і точно закохає в себе. 

 ПОВТОРИТИ-

Літні місяці по-польськи

Кажуть, що літо - це маленьке життя. Три місяці свободи, щастя, тепла та кохання:

Lato - Літо:

• Czerwiec – Червень;
• Lipiec – Липень;
• Sierpień – Серпень.

ВИВЧИТИ СЛОВА І ПЕРЕПИСАТИ ДО СЛОВНИКА

Море та пляж. Слова польською мовою

• chodźmy na plażę! - ходімо на пляж!
• słońce - сонце
• morze - море
• plaża - пляж
• łóżko do opalania - лежак
• parasol przeciwsłoneczny - парасоля від сонця
• krem do opalania - сонцезахисний крем
• spray na owady - спрей проти комах
• torba plażowa - пляжна сумка
• ręcznik plażowy - пляжний рушник
• namiot plażowy - пляжний намет
• hamak - гамак
• palma - пальма
• muszla - мушля

Літня їжа, напої та страви польською мовою

Літо - це, мабуть, найсмачніша пора року. Кавун, диня, персики, черешні, полуниця - від цього різноманіття аж голова йде обертом! А чи знаєте ви, як польською мовою будуть звучати назви літніх напоїв та трав?

• dania letnie - літня їжа
• lemoniada - лимонад
• koktajl - коктейль
• owoce - фрукти
• truskawka - полуниця
• czereśnie - черешні
• kokos - кокос
• arbuz - кавун
• melon - диня
• smoothie owocowe - фруктове смузі
• lody - морозиво
• brzoskwinia - персик
• morela - абрикоса
• śliwka - слива
• wiśnie - вишня
• gruszka - груша
• sałatka owocowa - фруктовий салат
• woda sodowa - газована вода
• woda mineralna - мінеральна вода
• mięta - м’ята

  
  

   

• 
  

Повторення за рік -підготовка до тематичної роботи Temat: Jeszce trochę ortografii.

 Temat: Jeszce trochę ortografii.

Przypomnij sobie zasady pisowni ó i u, rz i ż, ch i h. Następnie wykonaj ćwiczenia.

Ó piszemy:

• gdy w innych wyrazach lub innych formach tego samego wyrazu wymienia się na o, a, e.

Przykłady: stół – stoły; chłód – chłody- chłodek; wrócić – wracać; skrót – skracać; trójka – trzeci; zgniótł – zgniecie

• w zakończeniach –ów, -ówka (wyjątki: skuwka, wsuwka, zasuwka), -ówna

Przykłady: rodziców; Kraków; złotówka; widokówka; aptekarzówna

• W niektórych wyrazach piszemy „ó”, mimo że nie wymienia się; trzeba je zapamiętać!

Przykład: córka, włóczka, ogórek, chór, próba, skóra, król, góra, wiewiórka, wróbel

U piszemy:

• W rzeczownikach zakończonych na –unek, -us, -usz, -uch, -ura, -ulec

 Przykłady: rysunek, rebus, kapelusz, racuch, natura, budulec

•  W czasownikach kończących się na –uj, -uje

 Przykłady:  pracuj, maluje

•  Na początku wyrazu (wyjątek: ósemka, ósmy, ówczesny, ów, ówdzie)

 Przykłady:  ubranie, uśmiech

•  Na końcu wyrazu:

Przykłady:  kotu, namiotu

•  W wyrazach, które trzeba zapamiętać:

Przykłady:  arbuz, cukier, kula, wujek

Rz piszemy:

• gdy w innych formach tego samego wyrazu lub w innych słowach wymienia się na r

Przykłady: dworzec – dworca, wzorzysty – wzór, morze – morski

• po spółgłoskach b, p, d, t, g, k, ch, j, w (wyjątki: kształt, bukszpan, pszenica, pszczoła, Pszczyna, wszyscy, gżegżółka),

Przykłady: brzeg, przezorny, drzwi, trzeba, grzeczny, krzak, chrzan, dojrzewać, wrzask

• w wyrazach rodzaju męskiego zakończonych na –arz, -erz (wyjątki to między innymi: garaż, pejzaż, jeż, bandaż, papież) oraz – mistrz, mierz,

Przykłady: młynarz, dorożkarz, kucharz, kołnierz, nietoperz, harcerz, kuchmistrz, zegarmistrz, czasomierz, wodomierz

• w niektórych wyrazach, mimo że nie wymienia się na r – pisownię tych słów należy zapamiętać.

Przykłady: warzywo, rzepa, rzodkiewka, porzeczka, rzucać się, tarzać się, uderzyć, wierzgać, korzystać, kojarzyć, rząd, urząd, porządek, zarząd, rządzić

Ż piszemy:

• kiedy w innych formach danego wyrazu lub w innych wyrazach wymienia się na g, dz, h, z, ź, s,

Przykłady: potężny – potęga; mosiężny – mosiądz; drużyna – druh; grożę – groza; obrażać – obraźliwy; wyżej – wysoko

• po literach r, l, ł, n,

Przykłady: Elżbieta, małże, oranżada, drżeć

• w niektórych słowach, mimo że nie wymienia się na g, dz, h, z, ź, s – pisownię tych wyrazów należy zapamiętać.

Przykłady: mżawka, żal, żart, żyto, żniwo, życzenie, żywo, żurek, żubr, żółty,żaglówka

H piszemy:

• gdy wymienia się w innych formach tego samego wyrazu lub w innych wyrazach na: g, ż, z, dz. 

Przykłady: wahać się – waga;  druh – drużyna;  błahy - błazen

• w wielu wyrazach, które należy zapamiętać.

Przykłady: czyhać, ohydny, huk, hejnał, wehikuł.

Ch piszemy:

• gdy w innej formie danego wyrazu lub w wyrazie pokrewnym wymienia się na sz.

Przykłady: uciecha - ku uciesze;  cicho - cisza,

• na końcu wyrazów.

Przykłady: proch, uśmiech, zeszytach (wyjątek: druh),

• po spółgłosce s.

Przykłady: schować, schody, schadzka.

• w większości wyrazów ch jest niewymienne

Przykłady: chcieć, chuchać, chmura, chochoł, chudy, chętnie, chochla.

Temat: Co już wiem o literach, głoskach i sylabach?

Litera

Litera to najmniejszy znak graficzny.

Litery widzimy i piszemy.  

Każdą literę możemy wymówić. Kiedy ją wymawiamy, wymawiamy głoskę.

Głoska

Głoska to najmniejszy i niepodzielny dźwięk mowy dający się wyodrębnić słuchem.

Głoski słyszymy i mówimy. 

Literę czytam oraz piszę, głoskę wymawiam oraz słyszę.

• Jednej głosce może odpowiadać jedna litera (np. a, b, z, o) lub połączenie liter: sz, cz, rz, ch, dz, dź, dż
• W języku polskim są głoski, które zapisujemy za pomocą różnych liter: u i ó (np. ulewa, góry); h i ch (np. huragan, wichura), ż i rz (np. plaża, morze).
• Głoski w języku polskim dzielą się na samogłoski i spółgłoski. Samogłosek jest osiem. Są to: a, ą, e, ę, i, o, y, u (ó). pozostałe głoski to spółgłoski. 

Wyrazy można podzielić na części zwane sylabami. Każda sylaba musi zawierać jedną samogłoskę (wyjątek stanowi "i"). Sylabę może tworzyć:

• sama samogłoska (o - woc)
• samogłoska z jedną spółgłoską (mo- rze)
• samogłoska z kilkoma spółgłoskami (pla - ża)

Ćwiczenie 1. W poniższych wyrazach policz głoski, litery i sylaby. W każdej sylabie podkreśl samogłoskę.

wzór: wszystko

Litery:  8 (w-s-z-y-s-t-k-o )

Głoski: 7 (w-sz-y-s-t-k-o)

Sylaby:  2 (wszy-stko lub wszys- tko)    

Uczę się języka polskiego

Виконати Контроль навичок читання

На першій сторінці підписати:

Контроль навичок читання

з польської мови

учня (учениці) 9-А(Б) класу

ЗОШ І-ІІІ ступенів No 4 м.Славути

Прізвище Ім’я (Р.в)

З другої сторінки виконуєте роботу, вказавши Завдання №    (обираєте довільно).

Обов’язково вказуєте номер завдання. Пишете охайно, не світлою ручкою, без

виправлень.

№1(5б)

Uczę się języka polskiego

  Nazywam się Mikołaj. Mieszkam od urodzenia w Kijowie. Od dwóch lat uczę się języka polskiego. Nauka nie sprawia mi kłopotów. Potrafię wymawiać trudne słowa, choć nie zawsze mogę je poprawnie zapisać. Na lekcjach staram się jak najwięcej rozmawiać w tym języku. Moje koleżanki i koledzy mają większe problemy, popełniają jeszcze dużo błędów. Ale jesteśmy optymistami, wierzymy, że nauczymy się dobrze mówić i pisać po polsku. Nasz nauczyciel mówi, że jesteśmy bardzo zdolni i ambitni. Choć uczymy się dopiero drugi rok, umiemy więcej niż inni, którzy uczą się dłużej od nas.

  W wakacje pojadę do Polski, aby lepiej poznać ten kraj i Polaków.

I Odpowiedz pełnymi zdaniami na pytania do tekstu.

1.        Gdzie mieszka Mikołaj?

____________________________________________________________________________________________________________________________________

2.        Jak długo uczy się on języka polskiego?

____________________________________________________________________________________________________________________________________

3.        Czy jest zadowolony ze swojej nauki?

____________________________________________________________________________________________________________________________________

1.     Jak nauczyciel ocenia swoich uczniów?

____________________________________________________________________________________________________________________________________

2.     Po co Milołaj chce pojechać do Polski?

____________________________________________________________________________________________________________________________________

KTOŚ

Podczas przyjęcia nikt nie zwracał na mnie uwagi. Wprawdzie sam pan domu otworzył mi drzwi, a potem zwrócił się do mnie z uprzejmym: „Może pan zdejmie płaszcz”, ale miałem wrażenie, że spodziewał się kogo innego. Goście, którzy przybyli przede mną, uścisnęli mi dłoń mówiąc przy tym: ” Bardzo mi przyjemnie” albo „Bardzo mi miło”, ale potem wracali do przerwanych rozmów. Gdy podano do stołu, pani domu zapytała:” Może jeszcze sałatki”?, ale podejrzewałem, że nie była to propozycja w jakimś głębszym znaczeniu. Po kolacji, gdy zapanował swobodny i ożywiony nastrój, postanowiłem podać popielniczkę jednej pani, ale okazało się, że niepaląca. Zacząłem opowiadać dowcip, ale przyszedł spóźniony, ważny widocznie gość, bo wszyscy wstali z miejsc, żeby się z nim przywitać, i później już nikt się nie domagał, żebym dokończył. Usiadłem więc w kącie, licząc na to, że moje dobrowolne odosobnienie zaintryguje zebranych i poproszą mnie, bym się do nich przyłączył, co jednak nie nastąpiło. Wreszcie postanowiłem zastosować sposób radykalny: opuścić zebranie, a przynajmniej wyrazić ten zamiar. Pan i pani domu nie próbowali mnie zatrzymać, kiedy oznajmiłem, że pilne sprawy zmuszają mnie do przedwczesnego odejścia. Wprawdzie pan domu powiedział: „Szkoda”, ale nie sprecyzował, co miał na myśli, więc równie dobrze mógł mieć na myśli: „Szkoda, że siedział pan tak długo”. Zaś pani domu powiedziała wprawdzie: „Może pan jeszcze kiedyś wpadnie”, co mogło też znaczyć: „Może pan wpadnie do włazu kanalizacji miejskiej”. Zamknęły się za mną drzwi i znalazłem się na schodach.

Dałem im ostatnią szansę i odczekałem na schodach jeszcze pół godziny. Ale drzwi pozostały zamknięte, nikt ich nie otworzył, żeby mnie wezwać z powrotem. Wyszedłem na ulicę i wolnym krokiem, na wypadek gdyby mnie chcieli dogonić i błagać, bym pozostał z nimi, wróciłem do domu.

O świcie obudził mnie dzwonek do drzwi wejściowych. Otworzyłem. W drzwiach stał gospodarz przyjęcia, który jeszcze kilka godzin temu pożegnał mnie tak obojętnie. Wydawał się zakłopotany.

- My wszyscy bardzo żałujemy, że wyszedł pan tak wcześnie. – Zaczął od progu.

- Nie szkodzi, już wracam, tylko się ubiorę.

- Niestety, goście już się rozeszli. Pan wyszedł na samym początku, prawda?

- Miałem swoje powody.

- O właśnie! My wszyscy byliśmy bardzo ciekawi, dlaczego pan wyszedł.

- Miałem coś do załatwienia.

- Niewątpliwie, niewątpliwie. Ale zwrócił pan tym powszechną uwagę, o niczym innym nie mówiono, tylko o panu.

- Naprawdę?

- Tak, niektórzy chcieli nawet pana odszukać, ale powiedziałem, że załatwię to sam. Ostatecznie jako gospodarz jestem odpowiedzialny.

- Słusznie.

- Cieszę się, że pan się zgadza. Po co robić z tego sprawę? Załatwmy to między nami, tylko ja i pan, bez świadków.

- Proszę bardzo, nie jestem człowiekiem, który nie wybacza.

- Więc niech pan odda ten zegarek.

- Jaki zegarek?

- Niech pan nie udaje. Pan najlepiej wie, że jednemu z gości zginął zegarek.

- I pan myśli, że to ja ukradłem?

- A kto, jak nie pan? Nie tylko ja, wszyscy tak myślą.

Uściskałem go, chociaż się wzbraniał. Nie chciał świętować razem ze mną i odszedł grożąc, że zawiadomi policję. Mimo to byłem szczęśliwy. Zawsze wiedziałem, że jestem kimś, i nareszcie to zauważono.

Написати правда чи фальш

№2 KTOŚ (7б)

1. Pan domu otwierając mi drzwi zwrócił się do mnie bardzo nieuprzejmie
2. W domu już byli goście
3. Wszystkim obecnym spodobał się mój dowcip
4. Niektórzy goście zauważyli moje odosobnienie i poprosili mnie o przyłączenie się do nich
5. Postanowiłem opuścić dom. Pan i pani domu nie próbowali mnie zatrzymać
6. Pan domu powiedział: „Szkoda, że siedział pan tak długo”
7. Czekałem na schodach jeszcze jedną godzinę
8. Następnego dnia po południu przyszedł do mnie gospodarz przyjęcia
9. Powiedział, że wszyscy goście cały wieczór tylko o mnie mówili
10. Jednemu z gości zginął zegarek

6-VII тиждень

Тема Двознаки.  Знайомство 

  Особливістю польської мови є так звані двознаки ,які читаються як один звук.

    Двознаки в польській мові 

Більшість мов для позначення декотрих звуків використовують

поєднання приголосних букв (двох або більше). Так, англійська мова для

передачі звука [ч] використовує поєднання букв eh, для передачі звука [ш] –

sh; німецька мова для передачі звука [х] використовує поєднання букв eh,

для звука [ш] – sch; українська мова використовує поєднання букв дз для

передачі звука [дз].

Так само і польська мова для передачі звуків [х], [ч], [ш], [ж], [дз],

[дж”], [дж] використовує поєднання двох букв ch, cz, sz, rz, dz, dź, dż.

Отже, двознак (dwuznak) – це поєднання двох букв для передачі одного

звука.

Двознак ch вимовляється так само, як українське [х]:

chata [хaта] – хата

chudy [худи] – худий

gmach [ґмах] – будинок

pech [пех] – невдача

chór [хур] – хор

choroba [хороба] – хвороба

Ви, напевно, вже звернули увагу на те, що у польській мові звук [х]

\ г.., , .

передають літерою h або двознаком ch. Таке написання склалося історично,

і далі у нас піде мова про те, як на письмі розрізняти написання ch і h.

Двознак cz [ч] вимовлюється так само, як українське ч:

czemu [чему] – чому

czysty [чисти] – чистий

cztery [чтери] – чотири

warkocz [варкоч] – коса (дівчини)

czarny [чарни] – чорний

prócz [пруч] – крім

Увага! Приголосний cz у польській мові завжди твердий. Тому

неприпустимою є його м’яка вимова, як, наприклад, у російській мові.

Двознак sz [ш] вимовляється так само, як українське [ш]:

szary [шари] – сірий

paszport [пашпорт] – паспорт

szafa [шафа] – шафа

poduszka [подушка] – подушка

szatyn [шатин] – шатен

tusza [туша] – тулуб

Двознаки dz і dż вимовляються так само, як українські дз і дж:

dzwon [дзвон] – дзвін

dżem [джем] – джем

dzban [дзбан] – глечик

dżokej [джокей] – жокей

rodzony [родзони] – рідний

dżungla [джунґля] – джунглі

Зрідка приголосні d і z та dż  і вимовляються роздільно. Це відбувається

тоді, коли d стоїть у кінці префікса, a z – на початку кореня, наприклад:

odznaka [одзнака] – нагорода

odżywczy [одживчи] – поживний

Вимова двознака rz в залежності від позиції у слові

Двознак rz вимовляється як український приголосний ж (на початку

слова, між двома голосними та після дзвінких приголосних):

rzeka [жека] – ріка

brzoza [бжоза] – береза

rzut [жут] – кидок

drzewo [джево] – дерево

rzecz [жеч] – річ

orzech [ожех] – горіх

Але після глухих приголосних, внаслідок асиміляції, приголосний rz

набуває звучання ш:

krzyk [кшик] – крик

trzeba [тшеба] – треба

przystanek [пшистанек] – зупинка

chrzan [хшан] – хрін

trzoda [тшода] – череда

krzywda [кшивда] – кривда, образа

przygoda [пшиґода] – пригода

pokrzywa [покшйва] – кропива

У кінці слів приголосний rz вимовляється приглушено, але повністю в

ш не переходить:

marynarz [марйнажш] – моряк

harcer? [харцежш] – скаут, піонер

bramkarz [брамкажш] – воротар

Rz оглушується інколи і в позиції після голосного перед глухим

приголосним:

wierzch [в’їешх] – верх

zmierzch [зм’їешх ] – сутінки

Увага! У слові marznąć [марзнон’ч”] – мерзнути, та у похідних від

цього слова (marzły, zmarzł) літери r і z не творять двознака і вимовляються

роздільно.

Літери r і ż ніколи не творять двознака і читаються завжди роздільно:

dzierżawa, rżnąć, oberża.

Знайомство

2. OFICJALNIE.Jak pani (pan)ma na imię?    Як Вас звати?

  Jak się  pani (pan) nazywa?  Як Ваше прізвище?

  Mam na imię Ania.                  Мене звати Аня.

   Nazywam się Kowalska. Ania Kowalska.     Моє прізвище Ковальська.Аня Ковальська.

3.Діалог.

   -Cześć,mam na imię Jadwiga. Jak się nazywasz ?

   -Miło mi. Nazywam się Paweł  Sadowski.

  -Bardzo mi miło. 

NIEOFICJALNIE. Jak masz na imię ?          Як тебе звати.

Jak się nazywasz?                                         Яке твоє прізвище?

Завдання

Календар, сповнений радості. Державні свята Польщі. День Конституції( написати свята 1,2,3 травня описати їх) 

9к-3т

Czesław Miłosz

Urodzony 30 czerwca 1911 r. w Szetejniach na Litwie, w rodzinie szlacheckiej herbu Lubicz, studiował polonistykę i prawo na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. Członek formacji poetyckiej Żagary, zadebiutował poezją na łamach czasopisma „Alma MaterVilnensis”. Podczas II wojny światowej przeniósł się do Warszawy, gdzie pracował jako woźny w Bibliotece Uniwersyteckiej i uczestniczył w podziemnym życiu literackim. Po wojnie był dyplomatą komunistycznego rządu w USA i w Paryżu, ale w 1951 r. poprosił o azyl polityczny we Francji i ukrywał się w Maisons-Laffitte, siedzibie legendarnego pisma emigracyjnego „Kultura”. Dwa lata później Instytut Literacki, prowadzony przez naczelnego „Kultury” Jerzego Giedroycia, wydał „Zniewolony umysł” Miłosza, przedstawiający mechanizm myślenia człowieka w demokracjach ludowych.

W 1960 r. Miłosz wyjechał do USA, gdzie wykładał literaturę słowiańską na Harvardzie i na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkley. Choć tworzył poezję różnorodną, największe uznanie zdobyły jego wiersze polityczne. W PRL został oficjalnie uznany za zdrajcę, a od 1951 do 1980 r. istniał zakaz publikacji jego utworów i wymawiania jego nazwiska. W 1978 r. Miłosz został nagrodzony Międzynarodową Nagrodą Literacką Neustadt, nazywaną „Małym Noblem”, a w 1980 r. Literacką Nagrodą Nobla. W 1993 r. wrócił do Polski i zamieszkał w Krakowie. Tu napisał książki „Legendy współczesności” i „Piesek przydrożny”. Zmarł 14 sierpnia w 2004 r. Został pochowany w Krypcie Zasłużonych na Skałce w Krakowie.

https://culture.pl/pl/tworca/czeslaw-milosz

https://yandex.ua/video/preview/?filmId=6914435614402857524&text=czesław+miłosz+биография+на+польском&path=wizard&parent-reqid=1586123268875700-761089058385157343800189-vla1-3125&redircnt=1586123433.1