6 кл.Ступені порівняння прикметників

Ступені порівняння прикметників в польській мові за допомогою однієї таблички! Розвивайтесь!

6кл.Прикметники польською, які описують людський характер

Прикметники польською, які описують людський характер:

🎭 hojny - щедрий
🎭 wyrozumiały - поблажливий
🎭 ambitny - амбітний
🎭 wesoły - веселий
🎭 pracowity - працьовитий
🎭 godny zaufania - вартий довіри
🎭 niecierpliwy - нетерплячий
🎭 optymistyczny - оптимістичний
🎭 wrażliwy - вразливий
🎭 kapryśny - капризний
🎭 towarzyski - компанійський, товариський
🎭 niezdecydowany - нерішучий
🎭 skryty - потайливий
🎭 leniwy - лінивий
🎭 uważny - уважний
🎭 punktualny - пунктуальний
🎭 skromny - скромний
🎭 apodyktyczny - авторитарний
🎭 impulsywny - імпульсивний
🎭 taktowny - тактовний
🎭 obdarzony wyobraźnią - з багатою уявою
🎭 samodzielny - незалежний
🎭 samolubny - самолюбний
🎭 pewny siebie - упевнений в собі
🎭 odpowiedzialny - відповідальний
🎭 łagodny - з м'яким характером
🎭 troskliwy - дбайливий

6 кл

Минулий час дієслів в польській мові відрізняється від української. Насамперед тим ,що в укр.мові дієслова минулого часу змінюються за родами і числами ,а в польській мові ще й за особами.

Наприклад в укр. мові ми скажемо

Я робив. Ти робив. Він робив.

В польській мові

Ja robiłem. Ty robiłeś. On robił.

Як бачимо в польській мові різні закінчення (бо змінюються за особами),а в українській мові одинакові ,бо не змінюються за особами. Потрібно звернути на це велику увагу.

Розглянемо закінчення на прикладі дієслова читати   , писати

 Чоловічий рід .Однина.Множина

ja	czytałem / pisałem	my	czytaliśmy / pisaliśmy
ty	czytałeś / pisałeś	wy	czytaliście / pisaliście
on	czytał / pisał	oni/	czytali /pisali

Наприклад:

1. Wczoraj czytałem ciekawą książkę.
   Я вчора читав цікаву книгу.
2. Już napisałeś list?
   Ти вже написав лист?

 Жіночий рід .Однина.Множина

ja	czytałam / pisałam	my	czytałyśmy / pisały
ty	czytałaś / pisałaś	wy	czytałyście / pisałyście
ona	czytała / pisała	one	czytały / pisały

Наприклад:

1. Czytałam   we wczorajszej gazecie interesujący artykuł.
   Я прочитала у  вчорашній газеті  цікаву статтю.
2. Przeczytałaś już tę książkę?
   Прочила вже цю книжку.

  Середній рід. Однина. Множина

ja	czytałem / pisałem	my	czytałyśmy / pisały
ty	czytałeś / pisałeś	wy	czytałyście / pisałyście
ono	czytało/pisało	one	czytały / pisały

Наприклад:

1. Dziecko czytało książkę.

Дитина читала книжку.

Зверніть увагу на множину . В множині проявляється чоловічо -особова форма і нечоловічоособова форма (жіночо-речова). Чоловічо-особова форма стосується тільки осіб-чоловіків. Тому в можині маємо закінчення –liśmy ,-liście,-li.

 Наприклад:

1. Chłopcy(oni) grali na  komputerze,a dziewczynki (one) bawiły  sIę lalkami.
   Хлопчики грали на компютері,а дівчатка гралися ляльками.
2. Dzieci  grały w ogrodzie piłkę.
   Діти грали  мяч в саду.
3.   Ania i Andrzej czytali gazetę.(Коли вреченні говориться про двоє людей,або групу людей і серед них є хоча б одна особа чоловічого роду ,то вживаємо чоловічо- особову форму з відповідними закінченнями).

Огляд  закінчень в минулому часі

	Однина			Множина
1. ос.	ЧОЛ.РІД.	Жін рід	СЕР РІД	Чоловічо-ос.	нечоловічо-ос.
	-łem	-łam	–	-liśmy	-łyśmy
2. ос.	-łeś	-łaś	–	-liście	-łyście
3. ос..	-ł	-ła	-ło	-li	-ły

 Дієслово  być (бути)

być (бути)

Однина
чол.р	жін.р	сер.р
ja byłem	ja byłam	–
ty byłeś	ty byłaś	–
on był	ona była	ono było

Множина
чоловічо-особова	нечоловічо-особова
my byliśmy	my byłyśmy
wy  byliście	wy byłyście
oni byli	one były

mieć  (мати)

Однина
чол.р	жін.р	сер.р
ja  miałem	ja miałam	–
ty miałeś	ty  miałaś	–
on  miał	ona  miała	ono  miało

Множина
Чоловічо-особова	Нечоловічо-особова
my mieliśmy	my miałyśmy
wy mieliście	wy   miałyście
oni  mieli	one miały

"Добро починається з тебе"

"Добро починається з тебе"

 міжнародний благодійний проект

Мета проекту: Формування в учнів потреби творити добрі справи на благо інших людей.

Виконавці проекту: учні 9кл. та вчитель

Завдання:

• Формування у школярів милосердного ставлення до людей, що потребують допомоги;

• Формування ціннісного ставлення до родинних стосунків та почуття відповідальності за членів родини, які потребують допомоги;

• Формування почуття важливості волонтерської діяльності;

• Залучення учнів до регулярних занять працею та волонтерської роботи;

• Формування позитивних моральних якостей особистості

Не залежить доброта від росту, Не залежить доброта від віку, Доброта з роками не старіє, Доброта як сонце гріє.

Dobro zaczyna się od ciebie.Międzynarodowy projekt charytatywny uczniowie -9 kl.
Танець ПОЛОНЕЗ

Хочу подякувати усім учням за участь у проекті

Ви молодці

Wierszyki Marii Konopnickiej

Deszczyk

Mój desz­czy­ku, mój ko­cha­ny, 
Nie pa­daj­że na te łany, 
Nie pa­daj­że na te kopy, 
Bo my dzi­siaj zwo­zim sno­py. 
Wio, ko­ni­ki, wio! 
Bo­kiem, bo­kiem, za ob­ło­kiem 
Idzie chmur­ka raź­nym kro­kiem: 
A my chmur­kę wy­prze­dzi­my, 
Wszyst­kie sno­py po­zwo­zi­my. 
Wio, ko­ni­ki, wio! 
Spoj­rzę w górę, kla­snę z bata, 
Już i chmur­ka się roz­la­ta, 
Ja­sne nie­bo nad gło­wa­mi, 
Bia­łe pyły za wo­za­mi. 
Wio, ko­ni­ki, wio! 

Maria Konopnicka

Niezapominajki

Niezapominajki
to są kwiatki z bajki!
Rosną nad potoczkiem,
patrzą rybim oczkiem.

Gdy się płynie łódką,
Śmieją się cichutko
I szepcą mi skromnie:
„Nie zapomnij o mnie”.

Maria Konopnicka

Ogródek

W naszym ogródeczku
Są tam śliczne kwiaty:
Czerwone różyczki
I modre bławaty.

Po sto listków w róży,
A po pięć w bławacie;
Ułożę wiązankę
I zaniosę tacie.

A tata się spyta:
— Gdzie te kwiaty rosną?
— W naszym ogródeczku,
Gdziem je siała wiosną.

Maria Konopnicka

Maria Konopnicka (1842 – 1910) była polską poetką, nowelistką, pisarką doby realizmu, również krytykiem literackim, publicystą i tłumaczem.

Spis treści

• Krótki życiorys Marii Konopnickiej
• Biografia rozszerzona Marii Konopnickiej
• Ciekawostki o Marii Konopnickiej
• Cytaty Marii Konopnickiej
• Źródła

Krótki życiorys Marii Konopnickiej

Maria Konopnicka, przyszła na świat 23 maja 1842 r. w Suwałkach. Była polska poetką, uznaną nowelistką, krytykiem literackim i tłumaczką. Reprezentowała nurt pisarstwa zwany realizmem. Dorastała w Kaliszu. Ojciec posłał ją później na znakomitą pensję, mianowicie do sióstr Sakramentek w Warszawie. Tam też nawiązała się znajomość Marii z Elizą Orzeszkową. Dwudziestoletnia Maria wyszła za mąż. Wybrankiem był Jarosław Konopnicki. Wkrótce oboje przenieśli się do Bronowa. Jakkolwiek mowa w biografiach o sielance małżeńskiej, to miały tam miejsce kłopoty finansowe oraz kłótnie. Stąd wzięło się jej rozczarowanie. Doczekała się z związku ósemki dzieci. Po dziesięciu latach przyszedł koniec małżeństwa – Maria zdecydowała się porzucić męża. Przeprowadziła się do małego dwupokojowego mieszkania. W takim zaciszu zaczęła udzielać korepetycji oraz pisać to, z czym nosiła się już od dłuższego czasu. Zaangażowała się społecznie. Była aktywnym obrońcą praw kobiet. Gdy jej dzieci podrosły, Maria rozpoczęła podróże po całej Europie. W latach 80. Konopnicka pracowała w redakcji pisma dla kobiet „Świt”. Zmarła 8 października 1910 r. w Lwowie. Do jej najsłynniejszych utworów zalicza się dziś na przykład zbiory nowel „Dym”, „Mendel Gdański”, czy też „Nasza szkapa”. Pisała również utwory dla dzieci, wśród których nie sposób nie wymienić „O krasnoludkach i sierotce Marysi”, „Na jagody”, „Stefek Burczymucha” albo „Zimowy poranek”.

Biografia rozszerzona Marii Konopnickiej

Początki

Maria Konopnicka urodziła się 23 maja 1842 roku w Suwałkach. Była polską poetką, nowelistką, pisarką dla dzieci, krytykiem, publicystką, tłumaczką. Dzieciństwo i młodość spędziła w Kaliszu. W latach 1855 – 56 uczyła się na pensji sakramentek w Warszawie, tam też poznała E. Pawłowską, późniejszą Orzeszkową. W 1862 roku poślubiła ziemianina J. Konopnickiego i zamieszkała w majątku Bronów pod Łęczycą. W końcu 1863 roku z mężem, zagrożonym represjami, wyjechała do Drezna. Wróciła w roku 1864. Po sprzedaży zrujnowanego Bronowa mieszkała w dzierżawionym folwarczku Gusinie. Wychowywała tam sześcioro dzieci, nie rezygnując jednak z intensywnego samokształcenia. Debiutowała wierszem „W zimowy poranek” w roku 1870, właściwym jednak startem poetki był cykl „W górach” z roku 1876. W 1877 roku przeniosła się wraz z dziećmi do Warszawy, gdzie mieszkała do 1890 roku, publikując i dorabiając lekcjami. Od 1878 roku uczestniczyła w konspiracyjnych i jawnych akcjach społecznych, jak opieka nad więźniami politycznymi i więźniami kryminalnymi. Odbywało się to w działalności Czytelni dla Kobiet, w Kole Oświaty Ludowej.

Podróże i działalność społeczna

W 1882 roku wyjeżdżała do Austrii i Włoch – w 1884 roku pojawiły się w związku z tym jej „Wrażenia z podróży”. Natomiast w 1884 roku w Czechach poznała J. Vrchlickiego, z którym nawiązała korespondencję. W Latach 1884 – 86 redagowała pismo dla kobiet „Świt”, próbując zradykalizować jego program – wywołała tym sprzeciw opinii zachowawczej i cenzury. Od roku 1890 przebywała w Niemczech, Austrii, Szwajcarii, Włoszech, Francji, utrzymując stale kontakt z krajem, współpracując z wydawnictwami, prasą i organizacjami społecznymi trzech zaborów, m.in. z towarzystwami ludowymi, komitetami pomocy dla wywłaszczonej ludności Górnego Śląska i Wielkopolski, Macierzą Szkolną, a także zrzeszeniami polskimi na obczyźnie. Była współautorką protestu opinii światowej przeciwko pruskim represjom wobec dzieci polskich we Wrześni w latach 1901 – 1902 i ustawom wywłaszczeniowym oraz prześladowaniom unitów. W 1902 roku w Krakowie i Lwowie odbyły się obchody 25-lecia pracy literackiej Konopnickiej. W 1903 roku otrzymała w darze narodowym dworek w Żarnowcu pod Krosnem. W okresie 1905 – 1907 przedostała się do Warszawy, by organizować pomoc dla uwięzionych i ich rodzin.

Debiuty

Pierwsze dziesięciolecie twórczości określiło pozycje Konopnickiej. W roku 1881 ukazał się jej dramat „Z przeszłości”, w latach osiemdziesiątych również trzy serie „Poezji”, w tym jej „Obrazki” oraz poemat „Imagina”, wywołując literackie dyskusje. Widoczny jest tam pozytywizm i dramatyzm społeczny, ale i romantyzm walki o wolność. Konopnicka prezentuje tam wysoki poziom poezji, która w zamyśle zostaje wypowiedzią na wskroś prometejską. Konopnicka docenia folklor, ale i siłę wypowiedzi kształtującą postawy i wychowującą. Pojawiły się też w tym czasie wiersze stylizowane na pieśni ludowe, takie jak pt. „Na fujarce”, „Z łąk i pól”, „Łzy i pieśni”, „Piosenki i pieśni”, „Po rosie”, czy tez „Pieśni bez echa”.

Romantyczny dydaktyzm

Ok. 1890 roku pojawiły się w poezji Konopnickiej nowe zainteresowania tematyczne, zwłaszcza dziełami kultury europejskiej, a także nowe sposoby nawiązań do tradycji zarówno biblijnej oraz romantycznej, w tym parnasizm i symbolizm. Świadczą o tym m.in. stylizacje paraboliczne cyklu „Z mojej Biblii”, utwory w zbiorze „Linie i dźwięki”, kompozycje sonetowe i balladowe w zbiorze „Italia” czy też „Drobiazgi z podróżnej teki. W zbiorze „Nowe pieśni” mają miejsce stylizacje ludowe, wiersze aforystyczne zawarte w zbiorze „Głosy ciszy”. Tym nie mniej dalej obecne są utwory dydaktyczne i okolicznościowe, takie jak apele, pobudki, odezwy, na przykład zbiór „Ludziom i chwilom”. Próbami epickimi o inspiracjach romantycznych były m.in. poemat „Przez głębię – poświęcony losom unitów, oraz epos „Pan Balcer w Brazylii” o losie chłopskich emigrantów.

Realizm

Prozę nowelistyczną, beletryzowany reportaż uprawiała Konopnicka or roku 1882. Początkowo czerpała inspiracje z doświadczeń Prusa, Sienkiewicza, Orzeszkowej, następnie rozwijała własne pomysły w dziedzinie małych form. Po debiutanckim zbiorze „Cztery nowele” pojawił się zbiór „Moi znajomi”, a wkrótce „Na drodze”. Wreszcie pojawiły się w 1897 roku „Nowele”, by w 1904 mogło dojść do publikacji „Na normandzkim brzegu”. Ujawnia się tam indywidualny kunszt narracji i kompozycji. Koncentruje się tam głównie na tematyce współczesnej, jest obecny realizm w różnych postaciach, taki jak szkice reportażowe, narracje wspomnieniowe, portretowe studia psychologiczne, których dynamikę tworzy dramat wewnętrzny postaci. Są to też opowiadania o rozwiniętej fabule i rozbudowanych opisach środowisk. W formach tych ukształtowała typ narracji zapowiadający przyszłe przemiany prozy. Jest tam autentycznie motywowany dialog opowiadacza – świadka z partnerem pełnoprawnych jako integralna osobowość – najczęściej jest nim postać z ludu.

Konopnicka dla dzieci

Utwory Konopnickiej dla dzieci, prozatorskie i poetyckie, ogłaszane były od 1884 roku. Eliminowały one natrętny dydaktyzm, rozbudzając natomiast wrażliwość estetyczna odbiorców, łącząc autentyzm i estetykę, tonację żartu i powagi, były rewelacją w tej dziedzinie pisarstwa, inicjując jej artystyczną autonomię. Były to prawdziwe propozycje wzorców liryki i pieśni. Do najtrwalszych osiągnięć Konopnickiej w tej mierze należy poetycka opowieść prozą i wierszem, jak na przykład „O krasnoludkach i sierotce Marysi”, czy też „O Janku Wędrowniczku” lub „Na jagody”.

Jako literacki krytyk

Krytykę literacką uprawiała od 1881 roku na łamach różnych czasopism. Do 1890 przeważały artykuły recenzyjne, także analizy i polemiki. Ogłosiła wkrótce szereg ważnych prac o romantykach takich jak Mickiewicz i Słowacki. W 1898 pojawiły się jej „Portretu piórem” oraz „Mickiewicz, jego życie i duch”. Podjęła również prace nad przekładami z niemieckiego, angielskiego, francuskiego i czeskiego. Zmarła 8 października 1910 roku we Lwowie.

Ciekawostki o Marii Konopnickiej

• Konopnicka po dziś dzień lubi być przedstawiana jako wzór cnót wszelakich, jako twórczyni zakochana w Polsce i Bogu, jako moralna opoka Narodu i wzorzec oddania Ojczyźnie. Tymczasem w rzeczywistości pisarka była bardzo postępową, samodzielną lesbijką, niestroniącą od licznych romansów z młodszymi mężczyznami.
• Była w związku z tak młodymi mężczyznami, że śmiało można mówić o nich chłopcy.
• Jej pracę w kobiecym piśmie „Świt” oceniano jako uprawianie „pogańskiego liberalizmu z przymieszką żydowszczyzny”.
• Jeden z kochanków Konopnickiej, w związku z jej zimnym do niego podejściem, popełnił ostentacyjne samobójstwo.
• Nazywała się Maria Dulębianka. Połączyła ją z Konopicką miłość lesbijska. Poświęciła dla Konopnickiej obiecującą karierę artystyczną, wiążąc się z pisarką aż do jej śmierci w 1910 roku. Była organizatorką jej pogrzebu, który stał się ogromną manifestacją patriotyczną – acz bez udziału duchowieństwa, oburzonego na poglądy i areligijność poetki. Po śmierci Dulębianki w roku 1919, partnerka Konopnickiej spoczęła na pewien czas w jej grobowcu.

Cytaty Marii Konopnickiej

„Ale jak na ten słup położone będą tylko pieniądze, a nie będzie ani honoru, ani sławności, ani mądrości, to po co ludzie będą na ten słup liźć? Jak pan dobrodziej myśli? Po pieniądze uni będą liźć i po nic więcej?”

„On i to nawet wie może, ile wróbli gnieździ się w gzymsach starego browaru, który panuje nad uliczką wysokim, poczerniałym kominem – w gałęziach chorowitej, rosnącej przy nim topoli, która nie ma ani siły do życia, ani ochoty do śmierci… „

„Jaka to była sieć zmarszczek! Życie, co przędło nitki tej sieci, musiało być długie, bardzo długie; musiało też nie spoczywać nigdy. Musiało ono rankiem przy ogarku do pracy się brać, a kończyć ją pół ślepo, o pianiu północnych kurów. Musiało na szare wrzeciono swoje wytargać z tej piersi wszystkie włókienka; musiało nić swoją rwać, plątać i znów rwać, i znów plątać, nie wygładzając węzłów, tylko śpiesząc, śpiesząc, śpiesząc…”

Źródła

• https://kultura.onet.pl/wiadomosci/zycie-seksualne-marii-konopnickiej/kpwv0me
• https://pl.wikipedia.org/wiki/Maria_Konopnicka
• http://culture.pl/pl/tworca/maria-konopnicka

«Я і природа» 9 kl.

Комплексне заняття на тему
«Я і природа»

Zegar- 5kl/

5 kl. Moja rodzina – tworzenie drzewa genealogicznego

https://www.internetpolyglot.com/ukrainian/guessing_game

Zapamiętaj!

Kto jest kim?

Stryj - brat taty.

Stryjenka - żona stryja.

Wuj - brat mamy.

Ciocia - siostra mamy lub taty.

Kuzyni lub rodzeństwo stryjeczne - dzieci stryja.

Kuzyni lub rodzeństwo cioteczne - dzieci wuja lub cioci.

Bratanek i bratanica - syn i córka brata.

Siostrzeniec i siostrzenica - syn i córka siostry.

Synowa - Twoja mama dla rodziców Twojego taty.

Zięć - Twój tata dla rodziców Twojej mamy.

Teściowie - rodzice Twojej mamy dla Twojego taty i rodzice Twojego taty dla Twojej mamy.

rodzina	сім”я
mężczyzna / kobieta, niewiasta	чоловік,мужчина / жінка
mąż / żona	чоловік / жінка
brat / siostra	брат / сестра
rodzice	батьки
krewny (-a)	родич (-чка)
dziecko / dzieci	дитина/ діти
chłopiec, chłopak, chłopczyk / dziewczynka	хлопчик / дівчинка
chłopiec, chłopak / panna, dziewczyna	юнак/дівчина
ojciec / matka mama / tata	батько / мати мама/тато
syn / córka	син / дочка
dziadek / babcia	дідусь / бабуся
wnuk / wnuczka	внук / внучка
siostrzeniec, bratanek /	племінник (-ця)
(-nica, -nica)
kuzyn / kuzynka	кузин / кузина
stryj, wuj / ciotka	дядько / тітка
żonaty / zamężna	жонатий /замужня
pobrać się	побратися.оженитися